- Բարև՛, ամենայն տականքություն, դեռ շա՞տ կա, որ հասնեմ հատակդ։ - Բարև՛, բանական արարած, անկեղծ ասած՝ հարցդ շփոթեցնում է ինձ և ես կորցնում..

Հայերենն ապահովում է ինքնասուզման առավելագույն խորությունը, բայց, երբեմն, այն ինձ չարացնում է, երբ նրանով ստիպված եմ լսել և տեսնել շրջապատող

- Բարև, չարիք, ինչու՞ ես ստացել նման այլանդակ կերպարանք։ - Բարև, բանական արարած, կերպարանքս ստեղծում է քո սնոտիապաշտությունը։

Մարդը հոգևոր էակ է, մարդկությունը՝ ոչ.

Մոխրանալ քահ-քահ ծիծաղով ու չլինել ամենքի պես մորթապաշտ և/կամ աղերսող։

Իսկ պետության և ընտանիքի համեմատության մեջ, թեկուզ հենց բարոյականության իմաստով, արժեզրկվող կողմը պետությունն է։

Իրար ատող անտիպոդներ, ձեր փոխադարձ պետքությունն անշուշտ մեծ է, ձեր փոխադարձ սերն իրապես անկեղծ է, ինչպես որ սերը գիշատչի և զոհի միջև, և դուք

Թանձր տխրություն, չէ, ինչպես որ իմաստնություն, չ կ ա …

«Ծովից ծով»-ը, նախ և հիմնավորապես, հոգևոր չափում է, ապա նոր միայն դրա աշխարհագրական հետևանք, ընդ որում՝ պայմանական այնքան, որ «Ծովից ծով» հո

Այլից զատ, մեր ներկան բազմաթիվ անձանց, գուցե և բոլորի(ս), մաքրագրության անհուսալի փորձ է, քավության հույսն էլ թանձր մառախուղի տակ է …

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՐՄԱԿԵԴՈՆ

Գուցե և մեղավոր չես, որբդ է անհանճար, բայց, միևնույնն է, նա է քեզ համար անելու հոգ ու ճար …

Սերը բարձր բանականություն է, սիրել՝ կնշանակի ձգտել բանականության բարձրագույնին, սիրել միմյանց՝ կնշանակի ձգտել միասին։

Մարդ ինքնարար.

«Արթնանալդ ընտրելիք չէր, հԱ՜յ(ր), բախտդ էր արևագիր

Կռվի տարրական մաթեմատիկա, կամ՝ խեղճը չի կարող լինել առողջ.

Սեփական վեհության ստվերում խեղճացել ես, բայց արևիցդ շեղող մահիկը ևս գոյություն ունի արևովդ։ Մահաբեր օղակից դուրս գալու համար պետք է մեռնես,

Այնպիսի բարոյականության միջավայրում, որտեղ ընտրությունը «պառաված կույսի» և «կուսացած պառավի» մեջ է, սերը, որպես բարձր բանականություն, նախընտ

Եթե չենք կարողանալու վերադառնալ մեզ ծնողին, առավել ևս եթե չենք կարողանալու լինել ծնելով, գոնե արժե դառնալ ծնող՝ եղած որբին որդեգրելով, ապա և

Աշխարհը չգիտի լինելս ու չի իմանալու չլինելս, բայց տիեզերքը ցույց է տվել անհրաժեշտությունս՝ արարելով ինձ ՀԱՅ։ «Հաջորդ» մարդը ևս, որի համեմատ