Գուցե և մեղավոր չես, որ շատ որդիք ունես պանդուխտ դարձած, բայց մեղավոր ես ընտրանքումդ, երբ տանդ մի մեխ խփող որդուդ չես նկատել, փոխարենը մեծարել ես օտարի տունը շենացնողին`լոկ միայն նրա համար, որ անունը եղել է հնչեղ, փառքը՝ մեծ,
անգամ օտարին ես հպարտությանդ համար զավակ կոչել ու չես էլ նկատել, թե տանինդ ոնց է որբացել։
Գուցե և մեղավոր չես, որբդ է անհանճար,
բայց, միևնույնն է, նա է քեզ համար անելու հոգ ու ճար …
© Տիգրան Գորշ / անտիպ
Comments