Հայերենն ապահովում է ինքնասուզման առավելագույն խորությունը, բայց, երբեմն, այն ինձ չարացնում է, երբ նրանով ստիպված եմ լսել և տեսնել շրջապատող տգիտությունը, տականքությունն ու ստրկամտությունը, ու ինձ մխիթարում է պատկերացումը, որ, երբևէ, ամեն ոք սկսում է խոսել միայն իր ներքին էությանը համապատասխան լեզվով, որով էլ հայերենն ազատվում է տգետի, տականքի և ստրուկի շուրթերից։
© Տիգրան Գորշ / անտիպ
Comments