Եթե աստվածներն անկեղծ լինեին նրանում, ինչ առաջարկում են, ապա կգոհանային նաև հարգանքով և չէին ցանկանա միայն մեր սերը՝ մուրալով, բռնանալով կամ

Իրական է սերը, որով կարող ես աշխարհն ուղարկել գրողի ծոցը, ու տիեզերական է, երբ այն նեխած ետ չի վերադառնում քեզ. ըստ այդմ՝ մարդիկ, առավելապես

Առհասարակ մոտ չեմ գնում նրան, ով առաջարկում է վարել սուզանավ՝ ինքը մնալով ուղևոր, ու գրեթե դադարել եմ ուրիշի վարելուն ընկերակցելը, քանզի չեմ

Երբ ոչ միայն ինքնուրույնացնում, այլ, նաև, քեզանից առաջ ես թողնում միտքը, անցալն ու առկան վերծանող մտածողից վերածվում ես հայտնաբերողի, ով, թո

Չարություն կա՝ բարու ճիչ է, բարություն կա՝ չարի շոյանք է, իսկ մենք, արթնացնող ապտակի փոխարեն, նախընտրում ենք լսել օրորոցային, որովհետև սիրու

Նա, ով ընդունում է «ազգի զավակ» պատիվը, պետք է համաչափ կրի նաև ծնողի ամոթը, եթե չվերածվի միաբջիջ տարրի ու չմոռանա, որ իր բազմաթիվ եղբայրներ,

Կուզես ընտրի եղածներից, կուզես ժխտի բոլորին, կուզես արարի քոնը, կուզես ինքնարարվի այդպիսին, բայց խառնակիչ մի եղիր աստվածների մեջ, քանզի մի օ

Անվերադարձ կարճն ավելի հեռուն է տանում, քան վերադարձով երկարը … © Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ

Ժամանակը պատվում ես համբերատարությամբ, թե՝ անարգում անհամբերությամբ, դրանից փոխվում է միայն առողջությունդ, ու եթե սա էական տարբերություն է ք

Ես կարոտում եմ ԱՆԱՆՈՒՆՍ, անհասցե ՏՈՒՆՍ …

Նրանց պետք է միայն մեր էներգիան՝ փոխանցվող մտքերով, հույզերով, ուշադրությամբ …, ինչը մեկից ստանում են խլելով, մյուսից՝ խլածի հաշվին գնելով,

Ինչքան ուժգնանում է լույսը, այնքան հեռանում է խավարը, ու շարունակաբար երկարում է բացակայությունդ լուսատուից, երբ միտված ես (ինքնա)ճանաչողութ

Խավարից այսկողմ ամեն բան տեսնված է, ինչն էլ չէ՝ այլոք կպատմեն, կիմանաս. մեռնելը երկարացնող կրկնությունն անխուսափելի է …, իսկ ես չտեսնվածն եմ

Աշխարհն այլանդակվում է, որովհետև մարդը չի կարողանում ներել այդչափ ստացված սքանչելին. չի կարողանում, որովհետև չի հասկանում. չի հասկանում, որո

Փրկիչն ավելի երկար է սպանում զոհին, քան գիշատիչը … © Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ

Ծաղրելով կդատապարտեն, երբ «մեղքերիդ» պատճառ նշես աշխարհից նեղացած լինելդ, իսկ վերջում կպարզվի, որ աշխարհն իսկապես մեղավոր էր, ու քեզանից ներ

Ծաղրելի տեսարան է, երբ խիղճն ու հպարտությունը սիրո առաջ հաշտեցման միջնորդ են հանդես գալիս իրար համար, և ողորմելի է, երբ սիրուց փրկվելու համ

Ինքնարարման համար նախ պետք է ստեղծես կամ ունենաս վկային, որով պայմանավորվելու է այն, ինչ դառնալու ես, և, գուցե, դրանով է սկսվում միակ իրական

Մարդիկ, մեծամասամբ և առավելապես, մտածում, գործում, անգամ զգում են՝ ըստ իրենց վկաների։ Յուրաքանչյուրը մի դեպքում վկա է կատարողին, այլում՝ վկա

Տաղանդը պարգև է իր դրսևորման ազատության, պատիժ՝ անազատության մեջ. բանտարկվելով՝ վերածվում է այն կրողին խժռող հրեշի … © Տիգրան Գորշ