Ինչքան ուժգնանում է լույսը, այնքան հեռանում է խավարը, ու շարունակաբար երկարում է բացակայությունդ լուսատուից, երբ միտված ես (ինքնա)ճանաչողության: Ըստ այսմ՝ հեռուն գնացել է նա, ով կորել է անհայտ, էլ ավելին նա, ում անհայտանալն էլ է անհայտ, իսկ ամենան՝ ում ծնվելու մասին չկա անգամ ակնարկ, ու կարող է պատահել, որ, օրինակ, արևածաղիկը, որով սեր ենք արտահայտում կամ ժամանակ անցկացնում, ոչ թե արևը, այլ՝ այն չծնվածն է ծնում …
© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ
Comments