Երեկ եղել է, վաղը պետք է լինի, ուստի ապրելը կա միայն այսօր, իսկ օրը չի կարող կոչվել ԱՅՍ, ինչպես առանց երեկվա, այնպես էլ առանց վաղվա, հետևաբա

Երանի քեզ, որ սիրտդ ցավում է հիասթափությունից, քանզի դա միաժամանակ վկայում է, որ երբևէ հավատացել ես, երբևէ վստահել  ու ինքնավստահ ես եղել, հ

Դու կաս ոչ միայն նախածննդյան, նաև՝ որպես մահից հետո իրողությունների արդյունք։

Մեկ ուժեղ, մեկ էլ թույլ տղամարդն է ունենում տիրուհի, առաջինը տրվում է՝ որպես ինքնությունը գտած տիրակալ, երկրորդին տիրում են՝ որպես ինքնությո

Սպանվածն անզենությամբ է զինված՝ տրվումով՝ ուր կտանի պահը ..., ու չկա ազատանականացման այլ սահմանում։

Մարդիկ սովոր են սեր համարել միայն կերակրելը, իսկ ես կարծում եմ՝ սերը, նաև, կեղտը մաքրելը կամ, գոնե, դրանից չզզվալն է. չէ որ, վերջին հաշվով,

Մեր գոյության այնկողմնային շարունակության բացառումը իմ մեջ ոչ թե ոչնչանալու վախ, այլ՝ մարդ լինելու ամոթ կառաջացներ, ճիշտ այնպես, ինչպես ամոթ

Քեզ ասում են՝ ազատ ես անելու ամեն ինչ, գրեթե..., բայց այդ գրեթեն գերազանցում է ամենը, ու եթե մեծամասնության նման լսում ես միայն մինչև բազմակ

Հակառակորդների հարվածներն անսահման ուժգնանում են՝ ճիշտ (ինքնա)ճանաչողությանդ չափ, բայց երբեք սպանելուն չեն հասնում, երբ նրանք գիտեն ուրիշի ձ

Բարեգործությունը գրեթե սեքսին համարժեք ինտիմ երևույթ է. առանց վկաների երբեմն սեր է, վկաներով՝ միշտ շնացում:

Ցանկացած կոնֆլիկտ, պատերազմ, աղետ, անկախ առերևույթ պատճառներից, բացառապես մեկ հիմնարար՝ հոգևոր պայքարի արդյունք են, որը միայն այսկողմնային ա

Կանանց մեջ անպայման հանդիպում է մեկը, ով այնքան է նպաստում ինքնարարմանդ, որ նրան էլ ես ուզում կոչել ՄԱՅՐ (և, գուցե, ավելի իսկական, քան ընդու

(Ինքնա)ճանաչողության նպատակով, որից մարդկությունը շեղվել է երկու բևեռների, ապրում են բացառիկ անհատականությունները, ովքեր կազմում են անտեսանե

Մայրական արգանդից դուրս գալը դեռ հղիության ընթացք է, իսկ ծնվելը այն է, ինչ կոչվում է ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍ-ի (ինքն)արարում. ըստ այսմ՝ մարդկանց կյան

Աղետները մեծապես կնվազեին (գուցե կվերանային), եթե մարդը չծուլանար խաղաղ պայմաններում էլ վերև նայել այնքան, ինչքան նայում է դրանց ժամանակ, բա

Ինքնասպանվում ես՝ որպես մարդ, ինքնարարվում՝ որպես հրեշ, ով մանկան լաց ունի բոլորից գաղտնի, ու,նաև, մանկան ծիծաղ՝ էլի գաղտնի ...

Երբեմն, սպիներ ենք ձեռք բերում այնտեղ, որտեղ չպետք է ձեռք բերեինք, երբեմն էլ՝ ողջ ենք մնում այնտեղ, որտեղ մահն անխուսափելի էր, ու այս ՊԱՏԱՀԱ

Սերը ապրելու ցանկությունն է (Մաքսիմ Գորկի), միաժամանակ մեռնելու պատճառ է (Տիգրան Գորշ), ու սրանով հնարավորինս մոտ է մեկնաբանվում սիրո առեղծվ

Ապագայում մեզ առավելապես սպասվում է ներկայում եղածի գիտակցումն ու դրանով, միաժամանակ, ուշացած լինելու հուսահատությունը, ու այս օրինաչափությո

Աննկատ ճշմարտություն կա հայտնի հումորի մեջ, երբ խեղդվողը երեք անգամ հրաժարվում է բարձրանալ նավակի վրա՝ ասելով, որ աստված կօգնի, քանզի վերջին