Ժամանակը պատվում ես համբերատարությամբ, թե՝ անարգում անհամբերությամբ, դրանից փոխվում է միայն առողջությունդ, ու եթե սա էական տարբերություն է ք

Ես կարոտում եմ ԱՆԱՆՈՒՆՍ, անհասցե ՏՈՒՆՍ …

Նրանց պետք է միայն մեր էներգիան՝ փոխանցվող մտքերով, հույզերով, ուշադրությամբ …, ինչը մեկից ստանում են խլելով, մյուսից՝ խլածի հաշվին գնելով,

Ինչքան ուժգնանում է լույսը, այնքան հեռանում է խավարը, ու շարունակաբար երկարում է բացակայությունդ լուսատուից, երբ միտված ես (ինքնա)ճանաչողութ

Խավարից այսկողմ ամեն բան տեսնված է, ինչն էլ չէ՝ այլոք կպատմեն, կիմանաս. մեռնելը երկարացնող կրկնությունն անխուսափելի է …, իսկ ես չտեսնվածն եմ

Աշխարհն այլանդակվում է, որովհետև մարդը չի կարողանում ներել այդչափ ստացված սքանչելին. չի կարողանում, որովհետև չի հասկանում. չի հասկանում, որո

Փրկիչն ավելի երկար է սպանում զոհին, քան գիշատիչը … © Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ

Ծաղրելով կդատապարտեն, երբ «մեղքերիդ» պատճառ նշես աշխարհից նեղացած լինելդ, իսկ վերջում կպարզվի, որ աշխարհն իսկապես մեղավոր էր, ու քեզանից ներ

Ծաղրելի տեսարան է, երբ խիղճն ու հպարտությունը սիրո առաջ հաշտեցման միջնորդ են հանդես գալիս իրար համար, և ողորմելի է, երբ սիրուց փրկվելու համ

Ինքնարարման համար նախ պետք է ստեղծես կամ ունենաս վկային, որով պայմանավորվելու է այն, ինչ դառնալու ես, և, գուցե, դրանով է սկսվում միակ իրական

Մարդիկ, մեծամասամբ և առավելապես, մտածում, գործում, անգամ զգում են՝ ըստ իրենց վկաների։ Յուրաքանչյուրը մի դեպքում վկա է կատարողին, այլում՝ վկա

Տաղանդը պարգև է իր դրսևորման ազատության, պատիժ՝ անազատության մեջ. բանտարկվելով՝ վերածվում է այն կրողին խժռող հրեշի … © Տիգրան Գորշ

Անցյալի և ապագայի անվերջություն, նշանակում է՝ միշտ ժամանակի կենտրոնում ես, հետևաբար՝ հանգույցն ես նրանում առկա իրականության, ու քեզանով է պա

(Ինքն)արարմանը զուգահեռ ոչ միայն սկսելու ես հասկանալ ամեն ինչ ոչնչացնողիդ, այլև նրանում ճանաչելու ես նույն սերը, որն ուղղորդում է քեզ, ու պա

Աշխարհում միակ որբը (ինքնա)ճանաչողության միտվածն է, մինչև այն պահը, երբ գտնում է արգանդը, որով ստեղծում է ինքն իրեն …, եթե գտնում է …

Մարդկանց հիմարությունը չէր փոխվելու, եթե նրանք իրար հասկանային. միայն նրանց վրայով բարձրանալն էր դժվարանալու, քանզի երկրորդից սկսած բացատրու

Ուրախությունն այլևս պահեր են՝ հոգուս տխրության անհատակ խորությունից բռաչափ հող հանող, ու նման շարունակությունն ինձ սպառնում է փլուզված երջան

Անմահության հնարավոր չէ հասնել՝ հաղթահարելով մահը, քանզի մի բան է, որը չի էլ պայքարում՝ այն կա կամ չկա, իսկ չլինել կարող է միայն մի դեպքում՝

Աստվածայինը մարդկայինում հալածվելու է ինչպես հնազանդ ոչխար, կամ սպանվելու՝ ինչպես ըմբոստ գայլ, քանի դեռ մարդն ինքն իր հետ կռվի մրցավարից չի

Միակի գոյությունը ենթադրում է մնացածի ոչնչացում, ուստի, սիրելով մեկին՝ մյուսներին պետք է սպանես, բայց քանի որ բոլորին հնարավոր չէ, սպանում ե