Ուրախությունն այլևս պահեր են՝ հոգուս տխրության անհատակ խորությունից բռաչափ հող հանող, ու նման շարունակությունն ինձ սպառնում է փլուզված երջանկության տակ թաղվելով, եթե չհասնեմ վերջին շերտին, որից այնկողմ, ցած ուղղված հայացքով տեսնելու եմ բարձրը …
© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ
Comments