Ապագայի հանդեպ լինել լավատես, կամ լավի հայտնությունը չպայմանավորել մեծագույն աղետով՝ անհնար է, երբ արդեն մանկահասակների հայացքում չկա անշահախնդրություն, հրաշքի միջից արտահայտվող զվարթություն, միամտությու՜ն … . խանձարուրը քանդում ես ու … արդեն փչաց(վ)ած էություն։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
コメント