332/ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ

Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝

Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր,

Շարունակում է առաջնորդել,

Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։

Տողերս դարձել են մեղքի օրրան,

Որտեղ Աստվածն արդարանում է, Նեռը՝ մխիթարվում,

Եվ միայն Բարձրագույն Ես-ն է օրորոցային լսում։

Ու թեկուզ հերքում եմ սրանով նաեւ քեզ,

Բայց, որ դարձնեմ ու մնաս իմ Ես։

Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ