331/ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
- Tigran Gorsh
- Oct 18, 2023
- 1 min read
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է ցանկացած հավատամքի եւ/կամ փիլիսոփայության, այն կրողի հեռավորության որոշիչն է ու հասունության չափը սեփական իմաստնության մեջ, քանզի երբ իմաստնություն կա միայն նրանում, ինչում կա ինքնաճանաչողություն եւ ինչը հենց միտված է ինքնաճանաչողության, որի վերմարդկային աստիճանում, ինչը կոչվում է ինքնարարում, դադարում է ոչ միայն խոսունակությունը, նաեւ՝ ինքնախոսությունը։
Մարդկայի՞ն է արդյոք այս նվաճումը, բնավ, ո՛չ, հետեւաբար եւ չնչին են իմաստնության այն բոլոր հեղինակությունները, ովքեր մինչեւ վերջին շունչը շարունակել են խոսել,- բոլորը, ովքեր չեն դադարել մարդ համարվել։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Comentarios