Բացակայությունդ երբեք չի լցվելու և չի ամրանալու սպասումով՝ որպես հարթակ, որին կարող ես (ինքնա)ճանաչողությունից վերադառնալով վայրէջք կատարել։ Չի լինելու նաև դատարկությունը, որտեղ կարող ես ընկղմվել՝ իբրև ամբողջություն. ամենուր հայտնաբերելու ես միայն իմացության ճահիճներ ու եթե լիցքավորումդ չհերիքի (ինքն)արարմամբ հաղթահարել երկրային ձգողականությունը, շարունակաբար պտտվելու ես ճշմարտություններով բեռնված էությամբ, մինչև ջախջախվելդ և մասնատվելդ մանր բեկորների, որոնք առանձին-առանձին չեն լինելու ավելին, քան աղբի մեջ աչքի ընկնող, բայց, միաժամանակ, կիրառության անհայտությամբ անպետք մանրակներ։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Comments