Կամքի և բախտի բարոյականության առաքյալները զարմացած հետևում էին ընկածի հրճվանքին, մեկի՝ «Ինչու՞ չի շտապում բարձրանալ», մյուսի՝ «Ինչու՞ ձեռքս չի խնդրում» «փրկչի» ագրեսիվությամբ նետվող հարցերն անհետևանք բախվում էին նրա՝ կյանքն արհամարհող հանգստությանը. նրանք չգիտեին, որ ընկնելու մեջ վայելքի արժանի հաճույք կա, երբ բարձրացել ես ընդունելով …
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
コメント