Հիշի՛ր, զավա՛կս, պատգամ որպես,
Ինձ հիշելու պարտք չունես …
Ու ծնվելով՝ արդեն իսկ ինձ գերազանցել ես,
Ուստի, ուրիշ ոչ մեկին, քան միայն ինքդ քեզ,
Հաղթելու խնդիր չունես.
Ինքնարարվիր ավելին, քան արարել եմ ես:
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
Comments