Քանի դեռ մարմինը ունակ չէ հետևել հոգուն, նրանք սկսում են կառուցել մեր գիտակցությունը (կալանավայրը)՝ օրորով, մտրակով, կաշառելով …, իսկ հասունանալուն պես գործի են դրվում նոր՝ տնտեսական, սոցիալական լծակները, որոնց ազդեցությունն անմիջական ենք զգում՝ առանց ծնողի և դաստիարակների միջամտության:
Բայց ժամանակ առ ժամանակ ու անպայման երևույթներով, որոնք գիտակցությունը կոչում է ողբերգություն, տառապանք, աղետ … հոգին ազդակ է ստանում ազատականանալու և, ինչպես ազատության ցանկացած պայքար, ելքը ստացվում է երեք հնարավորներից մեկով՝
- հոգին ճեղքում է գիտակցությունը, վերջինիս ստիպելով հետևել ու հասնել իրեն՝ որպես մարմնական գոյության իրական իմաստի իրագործում. ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՄԲ ՓՐԿՈՒԹՅՈՒՆ:
- հոգին չի կարողանում ճեղքել գիտակցությունը, բայց նաև էլ չի հանդուրժում կալանավորումը ու վերջինիս դրդում է ինքնասպանության. ազատականանում է՝ մարմնական գոյության իրական իմաստի իրագործումը կիսատ թողնելով. ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՇԵՂՎԱԾ ՓՐԿՈՒԹՅՈՒՆ:
- հոգին չի կարողանում ճեղքել գիտակցությունը ու շարունակում է հանդուրժել կալանավորումը. ՄԵՌՅԱԼ ԳՈՅՈՒԹՅՈՒՆ:
Հ.Գ.
Առաջին երկու տարբերակով փրկվածներին՝ երրորդ տեսակի մեծամասնությունը կոչում է հիվանդներ …
© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ
Comments