Մեղք՝ ինքնարարման.
Եթե ներելու բան չունենա,
ո՞նց աստվածանա,
Ու ո՞նց տիրանա,
եթե քեզ մայր չդառնա։
Վերջապես, ո՞նց լինի կին
ու հանկարծ ոչ տիրածին։
Ուստի, թեպետ տիեզերքն է սահմանել, որ մեղանչես,
բայց կամքդ է որոշում՝ լինի ինքնարարմա՞ն, թե՞ նեռի բաժին լինես.
Կինը մերժի՞ ինչպես միջակ մի բան ու ի՛նքն էլ անծնունդ մնա,
Թե՞ ների, տիրանա …
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
コメント