Վերջապես հասկացվեց նաև այն անհասկանալին, թե ինչու եմ վերջերս մտորումներս ավարտում «հավես չկա ապրել» զգացումով, ու երանելի էր պարզել, որ դա զզվանքը չէ ապրելու հանդեպ, այլ՝ ապրումի ճշմարտության որոշիչը, ու սովորելով սպիտակին սպիտակով գրվածը կարդալ՝ բախվեցի նոր անհանգստության՝ ինչքա՜ն հաճախ եմ այդ մտքով ավարտել ..., և երբ եմ դրանից սկսելու սկսել ...
©Տիգրան Գորշ, «ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ»
Commentaires