Երբ պատկերացնում ես աշխարհը, օրինակ, լուսնի դիտակետից, նրանում տեղի ունեցող ոչինչ չի պատասխանում կյանքի մեկ նպատակ հարցին, և սա, առնվազն, պետք է հուշեր, որ մենք իրար հոշոտելու խնդիր չպետք է ունենանք, եթե անգամ չմտածենք այդ մեկ նպատակի մասին, բայց ..., որովհետև մեր հիշողությունից ջնջել են թռչելու ունակությունը:
Իսկ մենք դեռ թևեր ունենք ...
© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ
Comments