Որտեղ (երբ) շտապում ես, այնտեղ մահն է հետապնդում, որտեղ դանդաղում ես՝ կյանքն է առաջ անցնում, ու սա ճշգրիտ որոշիչն է՝ արդյոք արժե՞ ԱՅՆ-ը գնին, որ մահը կարող է բռնացնել, իսկ կյանքը՝ գնալ անհասանելի։
Ով երբեք չի ունեցել նման գնին արժանի ԱՅՆ(եր)-ը, չի ապրել ոչինչ, այդպիսինի լինելը բաղկացած է լոկ շտապողականություններից եւ հապաղումներից, քանզի ժամանակին ներդաշնակում երբեք չկա, բայց կա ներդաշնակությունը՝ նրանից դուրս, որտեղ հանգամանքը ոչ էլ ժամանակն է (ինքն իրենով պարզապես չկա) այլ հենց միայն շարժման ԻՄԱՍՏԸ։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Comments