Խելամտությունը կարող է (թերեւս պետք է) ինձ համարել անբարոյական, դե, օրինակ՝ ինչպես հիվանդն իր բժշկին՝ անմարդկային, երբ վերջինս բուժման համար նշանակել է սննդակարգ, որը նրա ախորժակին հաճելի չէ։ Բայց ինձ համարել բարոյականությունը ժխտող, նշանակում է՝ միտքը հեռու է խորաթափանցությունից (այլ կերպ՝ ստամոքսային է) եւ համարողին մնում է մաղթել երջանկություն։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
Comments