(Ինքնա)ճանաչողության (սիրո) մեջ հպարտությունից ազատվեցի՝ նաև որպես ճիճվաթափություն, խղճից՝ որպես դատարկ առողջություն, հիմա սիրտս լցնող ցավով եմ (ինքն)արարվում՝ մինչև մահվան հետ նշանադրությունը հասունանա ամուսնության ու վերջ տրվի սոցիալական գոյությանը, որտեղ ստիպված ենք լինել մակաբույծ, միաժամանակ, դրանց կեցության միջավայր։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
Comments