(Անգամ) ոչ միայն ցանկացած ողբերգություն եւ տառապանք կարողանալ ապրել զվարթ, այլ զվարթության համար ստեղծել եւ/կամ փնտրել դրանք. ահա բացարձակն ու հաստատունը տեսնելու այն (ինքնա)ճանաչողությունը, որը դուրս է տանում դիալեկտիկական ճոճքից։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
Comments