Հետեւորդներին գրավում է նպատակը, իսկ ես խեղճ եմ համարում բոլոր հեղինակություններին (ցանկացածին, ում կմտաբերի միտքը՝ սա կարդալուց) ովքեր ունեցել են դատողություններ նպատակի մասին, առավել նրանց, ովքեր չեն գործել օգտագործելու բնական ստորությամբ, ինչում, գոնե, կա իրատեսություն ինքն իր հետ, այլ իրենք էլ հավատացել են իրենց սահմանած նպատակներին, որոնք, անկախ «միֆական» բարձրությունից, չափազանց ցածր են ինքնարարի արժանապատվության համար։ Ու ինքս ինձ էլ եմ մերժում, ավելին՝ մինչեւ ոչնչացում նվաստացնում եմ ինքս ինձ այնտեղ, որտեղ, հանկարծ, Բարձրագույն Ես-ը կարող է երեւալ աննպատակայնությունից ներքեւ՝ ներգրավելով գեթ մեկ հետեւորդ։
Սրանում ես մեկ հեղինակությունն եմ՝ անպայմանական …
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Comentários