Իմ հայրը մահացել է երկու անգամ. առաջինը, երբ ես ծնվել եմ, որ լինեմ ինքնարար: Երկրորդ մահն ինձ զրկել է բարության աղբյուրից՝ որպիսին եղել է մահից մահ՝ գոյությամբ հոգի։
Մորս երկրորդ մահով մոռանալու եմ, որ երբեւէ եղել եմ մարդածին։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
Comments