Առերեսում բնության հետ.
Քո առաջ, առավել եւս քո դեմ, սին են բոլոր մտքերս, եւ դու, ընդամենը ինձ մենակ բռնացնելով, կարող ես մտածողությունս անէացնել մինչեւ զրոյականություն, բայց քո՝ իբրեւ անպարտելի բնության ծնկի բերող այս հաղթանակի դեմ կա հավասարակշռող մեկ փաստարկ՝ դու չես կարող ինքդ քեզ վայելել այնպես, ինչպես ես եմ քեզ վայելում, հատկապես, երբ պարտվում եմ քեզ, ու մինչ դու շարունակում ես ինձ հերքելու փորձերդ, տիեզերքը փաստարկիս շուրջ հետեւություն է անում։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Comments