Նա, ով սովոր է նայել ուղիղ, վարժվում է բարձրացող տեսադաշտից դուրս մնացողների, վերջիվերջո, բոլորի արհամարհանքին։ Այն, ինչ մյուսներին թվում է փոխադարձություն, նրա ինքնաժխտումը բացահայտում է իբրեւ ինքնադիտում, որից տեսնողն ինքնարարվում է, կույրը՝ անծին մնում։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
Comments