Միամտություն է, միայն նրա համար, որ իշխանությունը կազմված է հայրենակիցներից, համարել լավը օտարակալությունից, իսկ ճշմարտությունը նրանում է, որ իշխանությունների միջեւ դա միակ տարբերությունն է, ու, անկախ պատմագրության մոլորեցումից, իրականությունն այն է, որ իշխողը երբեք ընտրող չէ, նա միշտ ընտրյալն է հպատակի, հակառակ դեպքում՝ անհասկանալի կլիներ, թե ինչու՞ մահն ամենաիրացված իրավունքը չէ։
Հենց միայն նրա համար, որ մեռնելը շարունակի համարվել պարտականություն, հպատակին նախընտրելի է հայրենակցի, էլ ավելի՝ արյունակցի իշխանությունը։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Comments