Ինքդ քեզ խղճալուն հաջորդող ինքնաարհամարհանքի մեջ գրավիչ վրեժխնդրություն կա. այդպես ոչնչանում են մխիթարանքիդ վրա հավաքվող մակաբույծները, առանց որոնց, այն իսկապես կարող էր համարվել հարմարավետ հանգրվան։ Ուստի, եթե ինքնախղճահարություն, ապա միայն որպես խայծ՝ զվարճալի սպանդ նախաձեռնելու համար։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Այնուամենայնիվ, սկիզբը շարունակում է մնալ վարկած, վերջը՝ գուշակություն, ու սրանից առավել ոչինչ ավելի ամբողջական չի ամփոփում գոյի մեջ...
Մահվան եզրին փայլատակած ճշմարտությամբ՝ Ինձ հաղորդած պատգամդ, հա՜յր, Շարունակում է առաջնորդել, Բայց թանաքի փոխարեն՝ արդեն արյամբ։ Տողերս...
Չկա իմաստնության մի այնպիսի ճշմարիտ ուղի, որի հանգրվանը չլինի ամենակուլ լռությունը։ Վերջապես, լռությունն ինքնին ճշմարտացիության ցուցիչն է...
Comentarios