Մատղաշ ծառին խաչված, փորոտիքը թափված ու աչքերի խոռոչներում ծեղեր
տնկված մողեսների, սեր անելուց բահով կտրատված, կամ կրակում մոխրացած օձերի, պատշգամբից նետվելուն վարժված կատվի, ծեծված ոչխարների եւ խոզերի տառապանքները իրենց դահճի հիշողության մեջ հաղթեցին բոլոր մարդկանց ու մարդկային ամենայն ինչ՝ պատկերելով Բարձրագույն Ես-ի ինքնարարման խառնարանը, դառնալով նրա ուղու եւ/կամ դրա կանխորոշման խորհրդանիշը, նրա ինքնասուզման վերջին անփոփոխ հանգրվանը, իսկ ուրվականը գայլի եւ շան խառնածին զավակի, ում նկատմամբ նրա ընկերությունը եղել է այն եզակին, որում մարդն է մնացել հանցագործ շանը հավատարիմ, փայլատակում է ԲԱՐՁՐՈՒՄ, որտեղ նա կոչվում է ՍԵՐ։
Գորշ, ԽՈՍՔ՝ ԲԱՐՁՐԱԳՈՒՅՆ ԵՍԻ
Comments