Մարդիկ, մերկանալով, ազատվեցին նորաձևության մեջ ձեռք բերած թշնամանքից, բայց նրանց հաշտությունը տևեց մինչև ոճաբանին հանդիպելը …

(Ինքնա)ճանաչողությունն աղբյուրից ջուր խմելու պես բան է՝ պետք է հպարտությունդ վայր դնես, որ մի բուռ առնես, ու պետք է երկար ծնկներումդ պահես,

Ինքնաճանաչողությունը անդունդ է, որում չեն հայտնվում ինքնակամ, ուրիշի հրելով կամ սայթաքելով, ուղղակի հանկարծակի հասկանում են, որ արդեն վայրէջ

Ինքնարարմանս զուգահեռ՝ արարում եմ իմ իրականությունը, բայց նյութապես այն մնում է նույնը և ոչ նրա համար, որ ինձ վանում է հարստությունը, ուղղակ

Իրականության մեջ չէ մեր ընտրությունը, այլ՝ ՆՈՐ իրականություն արարելու, կամ արարվածով ապրելու՝ դրան նմանակելով, դրանում մնալով, այն յուրացնել

Գիտակցության ընդլայնումը, կամ ճեղքումը, պատկերացումների խցանումից միտքը ազատականացնելն ու նրա ինքնարարության գործարկելն է, ավելի ճիշտ՝ վերագ

Եթե իրավունքի հարց բարձրացնեմ՝ առ այն, որ բոլորը պետք է անհետանան, երբ մենակ մնալ եմ ուզում, ինձ կուղարկեն գրողի ծոցը, բայց յուրաքանչյուրն է

Մարդը, պատկերացումներով խցանված իր գիտակցությամբ, ամեն ինչում ձգտում է լինել առաջինը ու, միաժամանակ, միակը, բայց չի հասկանում, որ դրա համար,

(Ինքնա)ճանաչողության անսահմանությունը կայանում է նրանում, որ դրանով, միաժամանակ, արարում ենք այն, ինչը հետո պետք է ճանաչենք: Այսպիսինն է նաև

Իրականությունը գիտակցության և դրանից դուրս գտնվողի փոխազդեցությամբ ստացված պատկերումն է, որի արդյունքը հավատով գրանցվում է հիշողության մեջ՝

Հասցրել եմ լինել վերջին ստորացվածից մինչև ամենահարգվածը. հորինեք սոցիալական նոր հաստիք, որ նպատակների մասին ձեր փիլիսոփայությունն ինձ ձանձրա

Ամեն ինչ իր գինն ունի, ու ես չեմ ուզում պարտքով հատել սահմանն անդինի …

Նրանց, ում սիր(ել)ում եմ, մտովի սպանում եմ՝ երկրաշարժով, հրդեհով, սեփական ձեռքերով …, որ մնան ազատ, կամ ազատականան …

Ես այն հիվանդներից եմ, ովքեր հրաժարվում են բուժվել, որպեսզի առողջանալու մասին ավելին ճանաչվի, … այսօր՝ ոչինչ, վաղը՝ խնդրեմ. ի պատասխան։

Պետք է տաս նրան, ով նույնը, կամ դրանից փոխակերպվածը փոխանցելու է ուրիշի, որպեսզի տվածդ ճահճացումից նեխած չվերադառնա քեզ, ու չպետք է հրաժարվե

Չես կարող մերձավոր լինել նրանց մեջ, ում հետ չես բարձրացել ու չես կարող սպասել, երբ պարզ չէ՝ գալիս են, թե՝ մնում, իսկ դու արդեն այն ես, ինչը

Սկզբից բացում էի լուսամուտները՝ ուզում էի բոլորը տեսնեն, թե ինչով եմ սլանում (խակ էի), հետո ոչ միայն փակեցի, նաև մգացրեցի ապակիները (հասունա

Քթները հողին առածները մեծարում են հեռատեսներին, ովքեր, ընդամենը, հարթավայրում ուղիղ նայողներն են՝ որպիսին կարող է լինել ցանկացած մեկը, իսկ ի

Երեկ եղել է, վաղը պետք է լինի, ուստի ապրելը կա միայն այսօր, իսկ օրը չի կարող կոչվել ԱՅՍ, ինչպես առանց երեկվա, այնպես էլ առանց վաղվա, հետևաբա

Դու կաս ոչ միայն նախածննդյան, նաև՝ որպես մահից հետո իրողությունների արդյունք։