Չես կարող մերձավոր լինել նրանց մեջ, ում հետ չես բարձրացել ու չես կարող սպասել, երբ պարզ չէ՝ գալիս են, թե՝ մնում, իսկ դու արդեն այն ես, ինչը

Սկզբից բացում էի լուսամուտները՝ ուզում էի բոլորը տեսնեն, թե ինչով եմ սլանում (խակ էի), հետո ոչ միայն փակեցի, նաև մգացրեցի ապակիները (հասունա

Քթները հողին առածները մեծարում են հեռատեսներին, ովքեր, ընդամենը, հարթավայրում ուղիղ նայողներն են՝ որպիսին կարող է լինել ցանկացած մեկը, իսկ ի

Երեկ եղել է, վաղը պետք է լինի, ուստի ապրելը կա միայն այսօր, իսկ օրը չի կարող կոչվել ԱՅՍ, ինչպես առանց երեկվա, այնպես էլ առանց վաղվա, հետևաբա

Դու կաս ոչ միայն նախածննդյան, նաև՝ որպես մահից հետո իրողությունների արդյունք։

Սպանվածն անզենությամբ է զինված՝ տրվումով՝ ուր կտանի պահը ..., ու չկա ազատանականացման այլ սահմանում։

Մեր գոյության այնկողմնային շարունակության բացառումը իմ մեջ ոչ թե ոչնչանալու վախ, այլ՝ մարդ լինելու ամոթ կառաջացներ, ճիշտ այնպես, ինչպես ամոթ

Հակառակորդների հարվածներն անսահման ուժգնանում են՝ ճիշտ (ինքնա)ճանաչողությանդ չափ, բայց երբեք սպանելուն չեն հասնում, երբ նրանք գիտեն ուրիշի ձ

Ցանկացած կոնֆլիկտ, պատերազմ, աղետ, անկախ առերևույթ պատճառներից, բացառապես մեկ հիմնարար՝ հոգևոր պայքարի արդյունք են, որը միայն այսկողմնային ա

(Ինքնա)ճանաչողության նպատակով, որից մարդկությունը շեղվել է երկու բևեռների, ապրում են բացառիկ անհատականությունները, ովքեր կազմում են անտեսանե

Աղետները մեծապես կնվազեին (գուցե կվերանային), եթե մարդը չծուլանար խաղաղ պայմաններում էլ վերև նայել այնքան, ինչքան նայում է դրանց ժամանակ, բա

Երբեմն, սպիներ ենք ձեռք բերում այնտեղ, որտեղ չպետք է ձեռք բերեինք, երբեմն էլ՝ ողջ ենք մնում այնտեղ, որտեղ մահն անխուսափելի էր, ու այս ՊԱՏԱՀԱ

Ապագայում մեզ առավելապես սպասվում է ներկայում եղածի գիտակցումն ու դրանով, միաժամանակ, ուշացած լինելու հուսահատությունը, ու այս օրինաչափությո

Հաշվի առնելով, որ շրջապտույտի համար նման գիտակցության արարումն անիմաստ կլիներ, իսկ երկրագնդի ցանկացած կետից հորիզոնական և ուղղահայաց ուղղութ

Երբ նայում ես առաջ, երբեմն՝ ետ, հազվադեպ՝ շուրջդ, ի վերջո ուղղահայաց դուրս ես մղվում սոցիալական շրջապտույտից և ուղիղ գնալդ դառնում է բարձրաց

Ունեցածին ամբողջությամբ արժանանում են միայն այն կորցնելու (ինքնա)գիտակցմամբ, բայց ես կրկին չեմ պատկանում ոչ թե կորցվելու, այլ՝ գրողի ծոցում

Մենակությունը կարող է երկխոսություն ստեղծել անգամ բոլոր չարիքների արարչի հետ, իսկ տևականությունը՝ այն հասցնել փոխադարձ հարգանքի ...

Նորմալը սովորաբարն է, սովորաբարը՝ իրականությունը, որից միշտ բացակա եմ ..., հետևաբար՝ ինքս երբեք, բայց իմ ֆանտաստիկան մի օր կոչվելու է իրական

Որևէ ով կամ ինչ երբևէ չի կարող լքել սերը, բայց վերջինիս կողմից կարող է լքվել, որովհետև ԿՅԱՆՔԻ ու ՄԱՀՎԱՆ հետ ԵՌԱՉԱՓՈՒԹՅԱՄԲ գոյություն ապահովե

Ու նրանց տարբերությունը հեքիաթի շարունակության մեջ է, որի մասին ոչ ոք չի ասում. ճշմարտության համար հրեշի վերածվածը կնմանվի նախորդին իր գոյու