Մարդու ինքնակոչ ամենազորությունն այլ կերպ՝ երբ ցուլը հրաժարվում է ամորձիներից՝ շատ բեռ վերցնելու համար, բայց տանում է որպես մրջյուն՝ երկարակեցության համար, ու անվերջ մտածում է այս համադրությունն արծվի թևերին տեղավորելու մասին՝ չհասկանալով, որ ինչ կենդանի էլ ընտրի կամ ստեղծի, միևնույն է, առանց ամորձիների կոչվելու է եզ, որն ազատությամբ չի սահմանվում։
Ու, առհասարակ, ազատությունը չի էլ սահմանվում՝ այս իմաստով այն նույնպես եզ է, ուստի, ոչ թե սահմանելու, այլ՝ լինելու համար՝ նախ պետք է ընդունել եզին, ապա՝ միանգամյա գործողությամբ ազատվել բեռից և գնալ ամորձիների ետևից. սեր անել ու սիրելիի ծոծրակին հիշել, որ գայլ ես …
© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ
Commenti