306/ԹԵՈՍՈՖԻԱ

Երբ ծնողի կենդանության օրոք զավակները կռվում են ժառանգության համար, արդարամիտ ծնողը, առանց լավ ու վատի տարբերակման, տանից վռնդում և ժառանգությունից զրկում է նրանց բոլորին. ըստ այդմ՝ եթե մարդկությունն ի ծնե որբ չէ, ապա՝ ծնողը մահացել (սպանվել) է՝ չհասցնելով արդարամտություն դրսևորել, կամ՝ ծնողը առաջնորդվում է «ով ինձ պահի, կտամ նրան» շահադիտությամբ։

Զավակներից իմաստունը լքում է խռովարար տունը՝ սիրելիի հետ՝ կառուցում իրենը՝ նրանով, նախ, ծնելով ինքն իրեն՝ իբրև բարձրագույն ԵՍ …

© Տիգրան Գորշ

ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ