Հումորը, անշուշտ, կարող է լինել դժվարությունների, ընդհուպ դժբախտությունների հաղթահարման միջոց, բայց դրա չափազանց կիրառությունը սպառնում է վերաճել բնազդային մակարդակի ինքնապաշտպանական սովորույթի, որը դրսևորվում է ցանկացած խնդրի պարագայում` խժռելով այն կրողի բանականությունը։ Այս սովորույթը, ինչպես ցանկացածը, հակված է վերածվելու սոցիալական վարքի` այդ կերպ մարդկային խմբերը, ընդհուպ ամբողջ ժողովուրդ, վերածելով կապիկների խմբի։
Պարզելու համար, որ որևէ հանրույթ հիվանդ է «կապկի հիվանդությամբ», բավական է նկատել, որ նրանում գերիշխում է ծաղրը` միմյանց և ամեն ինչի հանդեպ։
© Գորշ
Kommentare