169/անտիպ

Ճշմարտությունը պատկերում են սուր ու վահան, այնինչ այն ավելի շատ նման է բույսի, որը կարող է ճեղքել քարը, բայց կոտրվել երկու ստի թեթև սեղմումից։ Իսկ արդարությանը, առհասարակ, արժե շնորհել «խեղճերի աստված» տիտղոսը` ճիշտ այն մեկ խաչվածի պես, ու ճիշտ նրա պես ուղարկել անբանության։

Ուրեմն, եթե ճշմարտությունն իբրև սուր ու վահան, ապա միայն ինքնաճանաչողության` ինքնաքանդման և ինքնախաբեությունից պաշտպանության։

© Գորշ