167/անտիպ

Դեռ ոչ մի գիտակցություն չի հաջողացրել ճողոպրել բարոյականության կողմից բռնաբարվելուց։ Փախուստի ցանկացած փորձ միանգամից կանխվում է օրենքի, կրոնի, սովորույթի կողմից, ինչին ապա հաջորդում է խմբային բռնաբարությունը։ Ու ինչքա՜ն բճեր են ծնվում արվեստում, որոնք շատերին սիրելի են դառնում միայն այն բանի համար, որ դրանցում արտահայտվում է յուրաքանչյուրի կուսազրկումից մինչև փչացում հուզական ողջ կենսափորձը։

Հանգամանքներում, երբ գիտակցությունն իրապես ինքնարար է, նա անպայման (առանձնապես սիրո մեջ) անամոթ է, բայց ոչ անհամեստ, քանզի լկտիությունն էլ փոխադարձ բռնաբարության ծնունդ է։

© Գորշ