Հարաբերություն էր, երբ արդեն շոշափում էի դիմացինի բարձրագույնը, որի գոյությունը գրգռում էր նաև նրա՝ ինքն իր հանդեպ հետաքրքրությունը, իսկ ավարտը հազվադեպ էր պատահում, որ չլինի շոշափելին չլինելու (դեռ դառնալու) ինքն իրենից, բայց ինձ ուղղված հուսախաբությունը:
Հիմա սկսում եմ հուսախաբությունից ու, գրեթե, չի պատահում, որ, գոնե, կոչվի հետաքրքրություն …, իսկ «գրեթե»-ն ու «գոնե»-ն. որպեսզի հույսս չկոտրեմ՝ հալեցնում եմ …
© Տիգրան Գորշ / ես սեր եմ, մնացածը ես չեմ / ԹԵՈՍՈՖԻԱ
Comments