Բարոյականությունն այն է, ինչ ձևավորվում է մարդկանց առաքինությունների թերմացքից։ Այն կկոչվեր աղբավայր, եթե, միաժամանակ, չլիներ նրանց սնվելու

Այսպես խոսեց դաստիարակված «երեխան».

Ցանկացած անասունի հետ էլ մի քիչ շփվելով՝ նրանում նկատվում է անհատականություն, ուստի, այդպիսին լինելը չի համարվում մարդ գոյության բավարար իմա

Զավակներից իմաստունը լքում է խռովարար տունը՝ սիրելիի հետ՝ կառուցում իրենը՝ նրանով, նախ, ծնելով ինքն իրեն՝ իբրև բարձրագույն ԵՍ …

Միայն այն մեղքը, որը պահանջում է (ինքնա)ներման անընդհատություն, ապահովում է բարձրանալու մշտնջենականություն՝ առ բարձրագույն ԵՍ-ը …

Այն, ինչ կոչվում է հոգևոր երրորդություն, ոչ այլ ինչ է, քան մտքի, սրտի և կրքի փոխկապակցված ակտիվությունը ՄԵԿում. եռամիասնություն, որից ՄԻՏՔԸ

Եթե մարդկանց դասակարգենք ըստ կենդանիներին նմանության, ապա դիտարկենք համընդհանուր իրադարձությունների կոնտեքստում, շատ այլից զատ՝ պարզ է դառնո

Մեռնելու պարտավորությունը վճռով կատարելը պարտություն է ինքնարարման բացարձակում, ու (ինքնա)ճանաչողության հարաբերականում ունեցած բոլոր հաղթանա

Մարդիկ չունեն սոցիալականից դուրս՝ ազատության այլ պատկերացում, ըստ որի, ցանկացած մեկն էլ ազատ է՝ հորիզոնական հաղորդակցության իր աստիճանի շրջա

Իմ հրեշին, ինչպես ոսկին վիշապին, լույսը սնող խավարն է հրապուրում, որն իրենց մեջ կրում են լուսավոր մարդիկ: Իմ սիրահարվածությունը նրանց՝ ընթան

Հոգևոր ցավից էքստազի հզոր հույզ է քամվում, երբ բավարար հնեցումից հետո եռացնում ես հիշողությամբ, ապա՝ գոլորշացվող ցնորքը խտացնում ինքնասուզմա

Այն պահից սկսած, երբ բաց ես թողել հրեշի սիրտը խոցելու հնարավորությունը, ինչի համար նա սիրով քեզ մոտ էր թողել, բայց չես արել, որովհետև սերդ լ

Նա գոյատևում է իբրև ինքնազսպված անճոռնի՝ երբեմն գտնելով բնությունը, որտեղ կարող է լինել հրեշ, մինչև հասնում է պահը, երբ չի զսպում ու չի լինո

Մահը կարող էր մխիթարանք լինել նրանց համար, ովքեր սարսափում են ինքնագիտակցումից, որ միշտ կան/եղել են մենակ, իսկ հավիտենականությունը կարող էր

Երևակայությունը կարող է կետից աշխարհ ստեղծել, հավատն՝ այն նյութականացնել. այն, ինչ կոչվում է անդինյան առեղծված, ամփոփված է կետում և կոչվում

Մի կարծեք, թե բարձրագույն Ես-ը չի ցանկանում, երբեմն, շատերիդ նման լինել սոցիալական կյանքում, ուղղակի նա ծիծաղելի է երևում նմանակմամբ, որովհե

Եթե չենք կանգնել ինքնաճանաչողությամբ թռչելու համար՝ ինքնարարմամբ անէանալու նպատակով, ապա մեկ է՝ չորեքթաթ, թե՝ արդեն երկոտանի ենք գնում դեպի

ուրիշ որտե՞ղ կարող են կենակցել մահն ու կյանքը, ուրիշ ինչպե՞ս կարող է սերվել ինքնարար ԵՍը, եթե տիեզերքը չարարեր այս անմարդկային/վերմարդկային

Երեքն էլ մերժված են մարդու կողմից՝ իբրև այնկողմնային գոյեր – (ինքն)արարման անհրաժեշտություններ …

Միշտ դուրս ենք մեզանից, հետևաբար՝ պարտված, որովհետև չենք ազատվում խաբկանքից, որ փրկվելու համար չենք ստեղծված …