Մարմինը պատրաստ չէ դեռ, թե՝ անկարող արդեն, նշանակություն չունի նրա համար, ինչը չունի տարիք, ուստի միտքը խոչընդոտ, բայց, նաև, պաշտպանություն

Այնտեղ, որտեղ հաճույքով ես տառապում, ինքնազոհություն մի ներկայացրու. հեշտանքդ արտահայտի այնպես, ինչպես գոռում ես անցանկալի ցավից. միայն այդ

Անուն, որից պետք է ստեղծվի բովանդակություն, թե՞ բովանդակությունից ստեղծված մականուն. իրականում անանուն ես, քանի դեռ ի՛նքդ քեզ չես ծնում …

Թեպետ գորշը պայքարում է ոչ թե սպիտակի և սևի, այլ՝ դրանց անհաշտության դեմ, բայց առանձին-առանձին էլ չի հաշտվում նրանցից ոչ մեկի հետ, քանզի սպի

Աստված «չգիտեմ»-ի վրա հիմնված հավատով իշխանությունն է, սատանան՝ «չգիտեմ»-ին հանգող (ինքնա)ճանաչողության դրդող դիմություն, որի իշխանության գա

Հաճախ, անգամ այնտեղ, որտեղ սիրտը գոռում է գրկի՜, հպարտությունն առաջ է գալիս ու ասում՝ նախ ես կհագենամ, հետո, իսկ հետո, պատահում է, սիրտն արդ

Մարդիկ, մերկանալով, ազատվեցին նորաձևության մեջ ձեռք բերած թշնամանքից, բայց նրանց հաշտությունը տևեց մինչև ոճաբանին հանդիպելը …

(Ինքնա)ճանաչողությունն աղբյուրից ջուր խմելու պես բան է՝ պետք է հպարտությունդ վայր դնես, որ մի բուռ առնես, ու պետք է երկար ծնկներումդ պահես,

Ինքնարարմանս զուգահեռ՝ արարում եմ իմ իրականությունը, բայց նյութապես այն մնում է նույնը և ոչ նրա համար, որ ինձ վանում է հարստությունը, ուղղակ

Իրականության մեջ չէ մեր ընտրությունը, այլ՝ ՆՈՐ իրականություն արարելու, կամ արարվածով ապրելու՝ դրան նմանակելով, դրանում մնալով, այն յուրացնել

Գիտակցության ընդլայնումը, կամ ճեղքումը, պատկերացումների խցանումից միտքը ազատականացնելն ու նրա ինքնարարության գործարկելն է, ավելի ճիշտ՝ վերագ

Եթե իրավունքի հարց բարձրացնեմ՝ առ այն, որ բոլորը պետք է անհետանան, երբ մենակ մնալ եմ ուզում, ինձ կուղարկեն գրողի ծոցը, բայց յուրաքանչյուրն է

Մարդը, պատկերացումներով խցանված իր գիտակցությամբ, ամեն ինչում ձգտում է լինել առաջինը ու, միաժամանակ, միակը, բայց չի հասկանում, որ դրա համար,

(Ինքնա)ճանաչողության անսահմանությունը կայանում է նրանում, որ դրանով, միաժամանակ, արարում ենք այն, ինչը հետո պետք է ճանաչենք: Այսպիսինն է նաև

Իրականությունը գիտակցության և դրանից դուրս գտնվողի փոխազդեցությամբ ստացված պատկերումն է, որի արդյունքը հավատով գրանցվում է հիշողության մեջ՝

Հասցրել եմ լինել վերջին ստորացվածից մինչև ամենահարգվածը. հորինեք սոցիալական նոր հաստիք, որ նպատակների մասին ձեր փիլիսոփայությունն ինձ ձանձրա

Ամեն ինչ իր գինն ունի, ու ես չեմ ուզում պարտքով հատել սահմանն անդինի …

Նրանց, ում սիր(ել)ում եմ, մտովի սպանում եմ՝ երկրաշարժով, հրդեհով, սեփական ձեռքերով …, որ մնան ազատ, կամ ազատականան …

Ես այն հիվանդներից եմ, ովքեր հրաժարվում են բուժվել, որպեսզի առողջանալու մասին ավելին ճանաչվի, … այսօր՝ ոչինչ, վաղը՝ խնդրեմ. ի պատասխան։

Պետք է տաս նրան, ով նույնը, կամ դրանից փոխակերպվածը փոխանցելու է ուրիշի, որպեսզի տվածդ ճահճացումից նեխած չվերադառնա քեզ, ու չպետք է հրաժարվե