բայց թեկուզ կրոնդ խորթ է ինձ և հարազատ չէ աստվածդ, իմն ես դու և իմն է ամոթդ …

… այսքան մեռնել ու չգիտակցել, որ ոչ թե փրկվելու, այլ ինքնարարման համար է ստեղծվել։

․․․ որովհետև միշտ կիսատ ենք մեռել ու վեր չենք հառնել մոխրից, փտած բնին շիվ ենք աճել ու արմատ չենք բռնել հողից։