Մարդ մնալու (դառնալու) բարոյականությունը հավասարության նշան է դնում գերմարդու և անասունի միջև …, ըստ դրա՝ աստվածներն էլ կարող են որակվել ավե

Իմաստունները մերժվում են հասարակության կողմից, քանզի հանրակեցությունը կազմակերպվում է հիմարների մակարդակով:

Պատկերացնենք, թե ինչ կլիներ, եթե առարկաները կազմվեին ամենաթույլ ուսումնառուի մակարդակով. առնվազն հավասար տգիտություն՝ առաջադեմ միջակությամբ,

Այն, ինչ արվում է բուժման համար, այլ հանգամանքներում կկոչվեր հանցագործություն, կախված ելքից՝ նաև առանձնակի դաժանությամբ սպանություն։ Եվ, ուր

Մարդու ճանաչողական հայացքին հետևում է նրա զինված ձեռքը. թե որտեղ և ինչքան հաճախ է ստիպված լինում ապաստարան գտնել ինքն իրենից, կարելի է ասել՝

Կան արատներ, որոնք թեկուզ գիտակցվում, բայց չեն հաղթահարվում, քանի դեռ չեն հասունաց(վ)ել մեղքի։

… պատահում է այնպիսին, որը գրվում է կարդալով՝ հաջորդ տողը հայտնվում է, երբ նախորդն ընթերցվել է, նշանակում է՝ ընթերցողը գտել է ինքնարարման իր

Որպեսզի տունը կոչվի իմը, պետք է լինի ուրիշին պատկանող առնվազն ևս մեկ տուն. ըստ այդմ հարց է՝ «աշխարհը մարդկության տունն է» գաղափարը մեր որբ լ

Ի՞նչ է հանրակեցության կանոնների ամբողջությունը, եթե ոչ պարբերաբար ձևափոխվող վարագույր, որով մարդն իրեն առանձնացրել է բնությունից՝ որպես հատո

Ցույց տուր, որ նրան հիմարացրել են և նա ցանկություն կունենա առաջինը հենց քեզանից ազատվել, քանզի հպարտության համար հիմար չլինելուց առավել՝ կար

Բացահայտվելուց հետո սուտը շարունակում է կենսունակությունը՝ իրենց հիմարացումը չընդունելու մարդկանց բութ համառության շնորհիվ. սա է վամպիրների

Հեշտությամբ հասկանում ենք այն, ինչը հայտնագործվել է դժվարությամբ կամ, ավելի հաճախ, պատահաբար, որովհետև գիտենալ, նշանակում է բացատրել այն, ին

Տղամարդուն պետք է օգտագործել՝ ինչին որ պիտանի է՝ ըստ առկա ունակության. ապահովություն, (ինքնա)ճանաչողություն, սեքս, երեխա և այլն, ում ինչ պետ

Կինն առեղծված է՝ կոդավորված իր իսկ չիմացությամբ: Երբ փորձում ես ապակոդավորել, նա ընդդիմանում է՝ կարծես ինքն իրենից պաշտպանելով մի բան, որը դ

Փորձելով լուծել կյանքի սահմանած հավասարումները՝ մարդը համառորեն ձգտում է ստանալ այլ արժեք, քան մահվան ճշգրտող զրոն է …

Երջանիկ կյանքի լավագույն օրինակ և ապացույց կլիներ, երբ մեկն իր ապրածը կամենար ուրիշին՝ որպես բարեմաղթություն, բայց նման մաղթանքներ հանդիպում

Սերը արթնացնում է գենետիկորեն փոխանցվող հուշը, որ, երբևէ, աշխարհում երկուսով մենակ ենք եղել, ՄԵԿ ենք եղել …

Ճանաչողության մեջ տղամարդը միշտ եղել ու լինելու է ավելին, բայց դրանից երբեք չի փոխվելու իրողությունը, որ խնձորը վերցրել է կինը …

Հակված ենք շատ մտածել այն ամենի մասին, ինչը դժբախտացնում է մեզ, գուցե, որովհետև, անպատասխան հարցերից առավել` ունենք պատասխաններ, որոնք չենք

Ուստի, եթե վերածնունդ, ապա կրծքից կտրվելուց հետո պետք է որբացնես քեզ, որ ինքնարարվես ավելի ԲԱՐՁՐԸ, քան եղել ես …