Վճիռ արտագրող դատավոր, Ոսկոր կրծող ﬔղադրող, Ճշմարտության դեմ իրավացի լինելուն պատրաստ պաշտպան, Զոհի կարգավիճակից օգուտ մուրացող տուժող,

Ապրումի մեջ մենակ մնալն է մարդուն դարձնում էգոիստ, երբ չի վերաճում իմաստնության. ըստ այդմ՝ ոչ միայն անհոգությունը, նաև տառապանքն է հանգեցնու

Անկեղծ զրույցը մտերմացնում է, անկեղծ ապրելը՝ վանում, իսկ զվարճալին այն է, որ սրանց սահմանագիծ համբույրին հասնելու համար` տրվում է հավերժությ

Դիմացինի որպիսությունից հարցնելն ամենատարածված նախաբանն է՝ սեփականը ցույց տալու, ու թե ինչքան ասելիք, այդքան էլ հնչեցրած հարցի պատասխանը լսե

Հոգու մերկության հասնելու համար անպայման պետք է հետույքդ էլ մերկանա, ու «անհաջողակ ես» կրկնակի, եթե այն մազոտ է. սեռային, ազգային, ռասսայակա

Արյունովդ արբենամ, հետո սթափվեմ ու գժվեմ, որ էլ չկաս. սեր, որն ունենալու համար խանդում ես ինքդ քեզ:

Ի տարբերություն մշտապես ճիշտ լինելու դժբախտության՝ մշտապես սխալ լինելու դժբախտության մեջ զվարճանք կա. ըստ այդմ՝ երբ երգդ տխուր է, կարելի է վ

Մշտապես անկեղծ լինելու մասին գոռա շշուկով. մարդն անգամ իր մենակությանն է վկաներ փնտրում:

Նախքան ստի մեջ մեղադրելը, արժե երկկողմանի հարց հնչեցնել՝ ինչու՞ չկարողացավ ասել ճիշտը. հարց, որի պատասխանը միակ, երբեմն էլ, վերջին օգուտն է,

Մենք ուրիշի հասկանալը չենք ուզում, այլ նրա վկայությունն ինքներս մեզ հասկանալում, կամ չհասկանալում՝ սա էլ բավականաչափ գրավիչ դեր է, որը սիրու

Եթե անցյալդ դանդաղ բացվող պարան է, որը կանգնեցնում, երբեմն էլ մեջքի վրա տապալում է, երբ արագանալովդ ձգվում է, ուրեմն չես դադարեցնում արագացո

Արդարություն գոռալու մեջ էլ կա անբարոյականություն՝ արտահայտված նուրբ երանգով. երբ ոտքերիդ ուժ տալու փոխարեն՝ ցանկանում ես կանգ առնեն ուրիշնե

Սուտը ցավ չէ՝ անգամ, երբեմն, այն մեղմող է, ճիշտն էլ ցավ չէ՝ այն կանխող է, եթե ժամանակին ասված է, բայց և էլի ցավ չեն, եթե նույնիսկ ժամանակավր

Կյանքի ու մահվան սահմանը գիծ կամ ակնթարթ չէ, այն ունի չեզոք գոտի, որում կարող ես լռվել՝ դժոխքին տալով երանի, իսկ դրանում հայտնվելն անխուսափե

Հասկացված լինելու ԵՍ, վերջապես ինքնամաքրման դանակս քո կոկորդին էլ հասավ. հիմա խռխռոցդ եմ վայելում, հետո՝ հոտելդ, ու այսուհետ միայն շփում, բա

Ինձ ամեն ինչ կարելի է՝ ցանկացած մեղք և անմեղություն. իրավունք, որի գինն արժե ամբողջ կյանք, իսկ թե ստացվել է այնպես, որ վաղ ես վճարել, նշանակ

Ժամանակ, երբ ուզում ենք գնա անցանկալին, ժամանակ, երբ սպասում ենք ցանկալին, ու միայն այն դեպքում, երբ ապրում ենք հույզը, չկա ժամանակ, ըստ ա

Սիրում եմ քեզ. սրանում ինչքան ցավ, վրդովմունք, մեղադրանք ու անգամ մուննաթ կա ..., բայց մենք այն մեկնաբանում ենք միակ անիրական ձևով՝ իբր տալի

Երբ բոլորը քնած են, սեր եմ ապրում նրանց հոգիների հետ միասին, իսկ առավոտյան չեմ կարողանում հանդուրժել նույն այդ հոգեառներին, ու անհասկանալի է

Հաճախ ենք ասել՝ սիրում եմ քեզ, երբ ուղղակի չգիտեինք՝ ինչ ասել, և հաճախ էլ հասկացել ենք, որ, ընդամենը, չգիտեինք պահի ճիշտը ոնց ասել, ու սա, ց